xoves, 31 de marzo de 2016

Presidenta!




Fala Uxío, e fala por todas nós, que mandamos un carinho à familia: 
 
Que hoxe non remate o día sen dedicar unhas palabras para quen foi a presidenta da ACD Dorna desde o ano 2000 ata polo menos o 2007. 
Con ela como presidenta naceu a Escola de Navegación Tradicional. Grazas ao seu empeño e dedicación ata aquí chegamos. 
Representante máxima de música e baile tradicional da ACD Dorna, falece unha persona significativa para Dorna. 
O meu agradecemento personal para Pilar Muñiz, "A Tosca".



[a imaxe é de Thais Núñez, que seguro non se incomoda porque lla tenhamos roubado]

 

luns, 28 de marzo de 2016

dorna: ese mito

E chegou Xasoncinho para reclamar a dirección da ENT Dorna que até ese momento fora de Uxío. E este, que tencionaba librarse do intruso, resolveu envialo en busca do Folio de Ouro, tarefa ben arriscada. 
Mensaxeiros foran enviados por toda a Arousa, e mesmo polo continente, co fin de agregar heroes que estivesen dispostos a participar da difícil empresa. Desa forma, aproximadamente unha chea de homes (as mulleres quedaran nas tabernas ou coa cámara) se apresentaron, todos eles heroes de grande renome e valor. Cada un deles desempenhou na expedición unha función específica, de acordo coas suas habilidades.

Os Argonautas preparando a nao para a viaxe...

Cá(list)tor e SuPólux, encargados de espantar as tempestades.
Partiu a expedición e navegou tranquila até chegar à illa de de Lemnos, habitada somente por mulleres. Estas deixárono claro: 
- De aquí non marchades, que temos unha morea de traballo para vós: fregar, cocinhar, coidar as crianzas, atender os vellos...
- Ai, ouh, quedar quedabamos, se por axudar é... pero é que temos que ir polo Folio de Ouro...
- Pois se queredes marchar, habedes traballalo!! E ló teredes un home capaz de mover el só un barco?

- E non habemos ter! O Atlasinho, cun cabo terma do mundo!!
  - E non teredes un home quen de calmar os cantos das sereas?

- E non habemos ter! o Orfeo, que baila para calar as feras máis feras!
- E non teredes uns hominhos con paciencia?

- E non habemos ter! Tres horas aguardando por unha marea a xeito!
- E non teredes uns hominhos quen de subir a marea?

- E non habemos ter? Un cabo e sobe o mar parriba!!
 - E non teredes un home que sexa quen de meter unha lancha no maleteiro dun coche?

- Ai, diso non temos, non!
- HAHAHAHAHA [riso malignísimo]!! Pois nin Arousa nin Folio de Ouro!!
- Outra oportunidade! Outra oportunidade!

As mulleres de Lemnos pensaron un anaco... pensando probas máis complicadas.

- Ben, e teredes un home quen de levar o rumo certo do barco exacto?

- E non habemos ter!! mesmo en terra é quen de levar a lancha o Anceusinho!
- E teredes un home quen de flotar nas augas como o noso senhorinho?

- E non habemos ter! o Aquilesinho, que non pode mollar, nunca, os talóns.
  - E teredes un home quen de suportar o socón dunha planeadora?

- Porfavor! Iso nin se pregunta!! Xunta o Aquiles e o Anceu nunha planera e xa verás!
 - Cachis! Pensamos que esa era a imposíbel!! E comprobámolo, que menuda pancada levou o Anceu... Esta, esta non a superades! E teredes unha dorna nova coas puntas tapadas?

- Ai, iso non, que a Chíscala aínda está a secar o alquitrén...
 - HAHAHAHAHA [riso malignísimo]!! Pois nin Arousa nin Folio de Ouro!! e xa non vos dou outra oportunidade!

O Xasoncinho e os seus heroes (as mulleres quedaran nas tabernas ou coa cámara) tiveron ló que argallar unha fuga da illa de Lemnos, pior que a de Alcatraz. 

Chamaron por Prometeo, pois necesitaban luz...

- Dálle lume ao móbil, Prometeo, que non vejo nada!
E chamaron polos Sisifinhos, afeitos a termar dos cons que eternamente caen dos montes: 

- Aguantade aí, que lle imos pór rodas à nave esta!
E chamaron por Arquímedesinho, que mira ti, tamén andaba por aí.

- Outra vez o punto de apoio para mover o mundo!!
E conseguiu, esta pequena manchea de heroes, comandados por Xasoncinho, pór no mar unha nova nave náutica, coa que tentaron fuxir da Illa das Mulleres.

E fuxiron, sen botar velas arriba, por non levantar sospeitas...
Iso si, despois de tanto esforzo, nin vontade lles quedou para cruzar a Samotracia, o Helesponto, a Misia, a Tracia ou A Cólquida, e só por un maldito Folio de Ouro...

- Boh, imos para a Arousa, que andan alá as mulleres nas tabernas e coa cámara!, dixo o Xasoncinho.
- Pois, respostaron a manchea de heroes.

E voltaron. 


[As afotos son todas de Bea -do seu ifone- ; o resto das mulleres andaban nas tabernas.]


mércores, 23 de marzo de 2016

O eitón da Chíscala

Din por aí que este é um país de tertulianos, onde todo o mundo opina sen saber. MENTIRA! Iso é porque nunca probaron a levar unha dorna a unha rampla ou unha praia para traballar nela, no que quer que sexa. Ai, amigha, aí si vas aprender a argumentar e a contrastar pareceres. Porque todo o mundo sabe e, peor!, todo o mundo ten (algho de) razón. 
A Chócalascinco, desculpa, Chíscala, é novinha do trinque, que acaba de chegar de Aghinho e imos botala ao mar o Día das Letras, alá por maio, cando vén o calor. E necesita posta a punto. 

Moitas foron as preguntas que lle fixemos ao público asistente: 
  • Ir para o Naval ou para o Campo?
  • Lasur ou alquitrén? 
  • Alquitrén ou pintura neghra?
  • Recravar ou non recravar? 
  • Dar con brocha ou con rodo?
  • Sapeli ou carballo americano?
  • Ayaso ou Monchito?
Polo eitón do Campo foron pasando numerosos expertos que tiveron a ben entreter aos pintadores, e quecerlle a cabeza, xustamente, ao amo. Agora xa sabe en que consistiu a Paixón do Cristinho: en pintar a dorna à vista da xente.

- E non será mellor que usedes un rodo?
- E esta enfoghonadura non é moi estreita?
- Non sei, aínda non lle probei o pau...
- Aínda non lle probaches o pau!!!

- E non lle tapas as pontas antes de dar o alquitrén?
- E non será mellor que quites as gafas?
- Así non ves nin onde pintas...

- E non será mellor que comeces pola popa?
- E non será mellor que ponhas as gafas?
- Así non ves nin onde pintas...

- Eu ponheríalle un cristalinho por cima, e hala, de exposición!!
[Estes artistas tenhen cada...]

- Pois eu creo que a aerodinámica, nin Fernando Alonso....
- Que va! Non ves que Monchito fai as popas máis lanzadas!
[Se vos deixarades de popas e collerades as brochas, ou os rodos -pensa a pintadora] 

- E non a tes mal amarrada?
- Pero veu de Aghinho ou de Castinheiras?
- Que conste que as de Monchito tinhan outro acabado...
- Ai, e ben que iamos fóra con elas, para alá de Corrubedo!

- E non lle tapas as pontas antes de dar o alquitrén?
- E non lle repasas aí, que che quedou sen dar?
- E aínda non largaches no mar a fotógrafa?
Outra opinión máis e arrebento con todo!
- E non lle tapas as pontas antes de dar o alquitrén?
- E non quedaba mellor sen esa sica na proa?
- E non lle tapas as pontas antes de dar o alquitrén?
- E non quedaba mellor en branco e neghro?
- E non será mellor que apures, que baixa o sol?
Se chegastes até aquí, é que xa podedes entender a paciencia que ten o Xusto...

- Bon, aínda non che quedou mal!
Iso si, eu, que ti, tapáballe as pontas antes de dar o alquitrén...


martes, 22 de marzo de 2016

O Via Crucis da Sagrada Xeiteira

Hoxe às cinco, depois de renegar tres veces do noso Senhor Salvadurito, saiu en procesión a Sagrada Xeiteira, mártir antes que virxe, avoghosa das reghatas de dornas a vela e dos encontros marinheiros à beira do mar. 

A procesión foi acompanhada por centos e centos de freguesas, que ateigaban o percorrido do Via Crucis, entre o local do Naval e a rampla do Ídem, impresionadas polos traballos da Confraría d@s Cristinh@s Podréns, que por tradición, saca este paso cada primavera desde tempos inmemoriais.  

Grandes aglomeracións de devot@s agardaban a saída nas rúas do Naval.
Como di o Bicheiro: e non era mellor un gancho e un coche?
[Fixádevos que a Carminha está alá no fondo vixiando a maniobra]

Ai, que se vai! Ferro a fondo!
A solemnidade do paso era acompanhada por cantos desde as varandas.
[Vós non os escoitades porque non tendes fe]

Chegando à rampla, onde terá lugar a Santa Unción do Alquitrén.
Que emoción! E non choveu!
Instalada na rampla, chegounos o acordo: ai! a Unción (extrema, que o xoves chove) do Santo Alquitrén!! Que non llo botamos!!

Os costaleiros traballan, xa o di o nome, no costado do barco.
E no folio, outra vez!
Ai, meu deus, quen pintou isto??
Nova actuación do ghrupaso Dando Neghro!
Unxindo a cuberta con Lasur bendecido directamente no Xordán.
Conselho: nunca pintes a cuberta sen deixar sitio para fuxir...
[Outro consello dos de todos os anos]

Entre tanto, foi preparado o Sagrado Óleo do Alquitrén para untar a xeiteira. 

Pepe Gotera e Otília unxe que te unxe...
O Coviran non patrocina esta procesión pero sae en todas as fotos.

Mulleres, Homes e VinteVerzas: quen traballa, quen?
 Os aceites alquitranados combinados co sol da tarde propician, un, que se pegue ben a untura à madeira, e dous, que se droghen algho as pintadoras. E claro, entran en éxtase.

A Nosa Senhora do Rodillo Ghastado, pronta para a Ascensión.
Que bonito dar alquitrén e non ver o mar!!
Mais non todo quedou aí...

Santiagho Zedebeo apareceuse no galeón para rascar e rascar...
Josesinho Carpinteiro tinha case acabadas as ghateiras da Nova Marina.
E manhá máis, porque no local do Naval andaban a Poncia e a Pilata a rifar a cruz de dar alquitrén à Chíscala entre os barrabás e o Cristinho Podrén. 

- Lévaa ti  - Ai, non, lévaa ti, mellor.